آیا تو هم تو بچگی شب امتحانی بودی؟ آیا حالا هم که بزرگ شدی، برای مقابله با اهمال کاری چالش داری و کارت امروزت رو به آینده حواله می‌کنی؟ آیا اغلب موارد کارت بعدا هم انجام نمی‌شه؟ مدیریت زمانی ضعیف امروز، عاقبتش مدیریت زمانی ضعیف فرداست.
اما نگران نباش چون اصلا تنها نیستی. از نظر روانشناسی اکثر افراد با نوعی خوش بینی مضاعف به آینده نگاه می‌کنن. اینطور فکر می‌کنن که فردا روزی متفاوت خواهد بود و فرصت‌های جدیدی برای تکمیل کارهای ناتمام وجود خواهد داشت. با این حال سرمایه گذاری روی چنین آینده‌هایی معمولا عواقب جالبی در پی نداره. آخرش به اینجا ختم می‌شه که افراد دچار «خود-تخریبی ناخودآگاه» می‌شن، چون وقتی ضرب‌الاجل هم که سر می‌رسه، باز از پس انجام وظایفشون بر‌نمیان و دچار عذاب وجدان شده و خستگی ناشی از تلنبار شدن کار اونها رو به ستوه میاره.
اغلب موارد اینطوری وارد این مخمصه می‌شی که مثلا سر کار می‌خواهی پاسخ چندتا ایمیل بدی. با خودت قول و قرار می‌گذاری که کارهای مانده رو بعد از ساعت کاری هم می‌شه انجام داد. «صبر می‌کنم همکارهام برن خونه بعد که دفتر خالی شد کارها رو تموم می‌کنم. احتمالا دفتر که خلوت بشه با تمرکز بیشتری می‌تونم کار کنم.» اما بعد از اینکه همه همکارها رفتن، تازه یادت می‌افته که به شدت خسته و کوفته هستی و فقط دلت می‌خواد بری خونه و ولو بشی.
اینو بخون: برنامه ریزی روزانه: با ۷ نکته زندگیت رو متحول کن!
یا داستان اینطور شروع می‌شه که پروژه‌ای در دست داری و تو برنامه زمانیت پنجره‌های کوچکی برای تکمیل کردن پروژه به صورت مقطعی در اختیار داری. اما پیش خودت فکر می‌کنی «چرا کار رو ذره ذره انجام بدهم؟ بذار یه وقت درست و حسابی گیر بیارم و کل کار رو یه دفعه انجام بدم». این وقت طولانی هیچوقت گیر نخواهد اومد و آخرش مجبور می‌شی تا ثانیه آخر با استرس و بدبختی کار رو به پایان برسونی.
یا اینکه از اون دسته‌ای هستی که حساب وقت خودت رو نداری و با بله گفتن به همه قرارملاقات‌ها و دعوت‌ها زمانی برای کار کردن باقی نمی‌گذاری. انگار هیچ وقت هم واقعا نمی‌دونی چرا دائما کار می‌کنی، وقت استراحت نداری و از فرط خستگی مثل جنازه هستی!
۲ روش بهت معرفی می‌کنم که باعث می‌شه تو مقابله با اهمال کاری بهتر بشی:
گزینه‌های آینده خودت رو حذف کن
اگر مثل خیلی‌های دیگه، کارهای مهمت رو به آینده موکول می‌کنی، باید خودت رو برای سرسام گرفتن آماده کنی. بعد از اینکه بر اثر فشار مداوم دچار خستگی مفرط شدی، هیچ وقت خالی‌ای نداری تا بتونی بدون احساس گناه در طی اون به زندگی شخصی خودت بپردازی و همین کار باعث آزارت خواهد شد. برای پاره کردن این زنجیره مازوخیسمی، باید گزینه‌های آینده خودت رو حذف کنی.
ابتدا، سعی کن حین زمان کار، فرصت‌های کوچکی پیدا کنی تا بتونی کارت رو طی اون تکمیل کنی. برای این کار، به لیست کارهات نگاهی بینداز و بصورت تقریبی تخمین بزن چقدر طول می‌کشه تا فلان کار رو تموم کنی.
مثلا فرض کن الآن اواسط ماه هستیم و قراره آخر ماه برای کارمندان بخش فروش، کنفرانسی درباره راه‌های جلب اعتماد مشتریان داشته باشی. با خودت فکر کن که جمع آوری مطالب کنفرانس قراره چقدر طول بکشه، خود کنفرانس چند ساعت طول می‌کشه و چند ساعت وقت لازم داری تا محتوای اون رو با سایر اعضای تیم مرور کنی. فرض می‌کنیم ۲ هفته به شروع کنفرانس مونده، تقویم رو بردار و برنامه‌ریزی کن که چطور می‌تونی وقتت رو برای پوشش دادن تمامی این آیتم‌ها اختصاص بدی. بعد از اینکه خودت رو ملزم کردی روزها و ساعت‌های خاصی رو برای پیشبرد کار اختصاص بدی، تازه متوجه می‌شوی که از دست دادن هر یک از این پنجره‌های زمانی چه ترافیکی برایت ایجاد خواهد کرد. اون وقت دیگه این گزینه که فلان کار رو به جای امروز، فردا انجام خواهم داد وجود نداره، چون برنامه فردا از قبل پرشده و جایی برای کار عقب افتاده وجود نداره.
اینم ببین: این نکته‌های مدیریت زمان رو از دست نده!
از اوقات شخصیت هم تو این برنامه‌ریزی فاکتور بگیر. اگه می‌بینی چند روز آینده تعطیلات هست، وسوسه نشو که کارت رو عقب انداخته و روز قرمز تقویم رو به جبران کار عقب افتاده اختصاص بدی. در عوض، روز تعطیل رو با برنامه‌های شخصی پر کن. یک بسته چس فیل بخر و برو سینما فیلم جدید ببین، به دیدار رفیقت برو و کمی گپ بزن، بچه‌ها رو ببر باغ وحش تا با حیوانات عکس سلفی بیندازند یا به دیدار مادر زنت برو و با هم پلی استیشن بازی کنین! با تعیین کردن اوقات فراغت به عنوان یه جایزه، این انگیزه رو به خودت خواهی بخشید تا حین کار بهترین عملکرد خودت رو بروز بدی.
تنوع برنامه کاریت رو پایین بیاور
اگر بیشتر اوقات روز، به جای کار کردن، تو اینترنت پلاس هستی و درعین حال با خودت عهد می‌کنی که حتما بعد از چند ساعت پرسه‌زنی تو اینترنت، با جدیت بیشتر، کارها رو به صورت قطاری پشت سر هم انجام خواهی داد. این یعنی که تو تله خودت گیر افتادی. موقع کار که برسه، یا به خاطر زمانی که بیخودی از دست دادی احساس گناه می‌کنی و این کار حواس تو رو از انجام دادن کار پرت می‌کن، یا اینکه به خاطر جبران کمبود وقت انقدر به خودت فشار میاری که تخم چشمت برمی‌گرده.
جای شکرش باقیه، برای مقابله با اهمال کاری و اینکه از خودت گول نخوری، ضدکلک‌هایی وجود داره. به جای اینکه به خودت بگویی: «اشکالی نداره، نصف روز اینترنت گردی می‌کنم، نصف دیگر رو هم به صورت فشرده کار می‌کنم و خدا بزرگه تا آخر هفته یه جوری ردیفش می‌کنم»، از خودت بپرس: «آیا واقعا دنیا به آخر می‌رسه اگه این نصف روز رو پای اینترنت تلف نکنم؟» مطمئنا جوابت منفی خواهد بود. این کار عین وقت هدر دادنه. اگه چنین طرز فکری داشته باشی، به صورت اتوماتیک وقتت رو هم صرف کار مفیدتری می‌کنی.
شاید اینم دوست داشته باشی: پیدا کردن علاقه واقعی از بین هزاران ایده | ماجرای چاله‌های نصفه حفر شده
استفاده عاقلانه از زمان حال، کنار سرمایه‌گذاری روی آینده، به تو کمک می‌کنه برای رسیدن به هدفت متعهدتر باشی. اگه پروژه‌ای در دست داری که از بس نگاهش نکردی عنکبوت روش تار بسته یا هنوز گزارشی روی دستت مونده که می‌ترسید موش اون رو جویده باشه، بهتره همین الان یکی از این استراتژی‌ها رو انتخاب کرده و دست بجنبانی.